Trainer worden: een uur per week dat écht verschil maakt!

Het jaar is voorbij, dus is het tijd om terug te blikken. Nu hoor ik je denken: huh, het jaar is voorbij? Het is juni, dus we zitten pas op de helft van het jaar! En dat klopt, ik doel namelijk op het verenigingsseizoen.

Elke maandagavond is het zover. Terwijl alle collega’s van SportID thuis op de bank zitten na een werkdag, kleed ik mij om na het eten om een training te geven. Een mix van volwassenen van verschillende leeftijden, niveaus en hockeyachtergronden krijgt training van mij. Sommigen zijn er 15 minuten voordat de training begint, anderen komen precies op tijd en weer anderen komen een kwartier of later aangewandeld. Dat is helemaal oké, want elke training is geheel vrijblijvend, dat is het idee van trimhockey. Geen competitie, geen prestatiedruk, gewoon lekker samen sporten, één keer per week.

Maar onderschat het niet, ze zijn zeker fanatiek! Je hebt mensen die nog nooit een hockeystick hebben aangeraakt, anderen die al jaren niet meer gesport hebben of juist oud-competitiespelers die het vuur weer een beetje willen voelen. Dat is een hele leuke uitdaging: ervoor zorgen dat iedereen wat leert en met een glimlach het veld opstapt.

Toen ik begon met het geven van training aan onze trimgroep, had ik geen flauw idee wat ik kon verwachten. Ik had tenslotte nog nooit volwassenen training gegeven. De sfeer is ontspannen, er wordt gelachen, gezweet en ook heel wat geleerd (hoop ik). Maar één ding is zeker: elke training eindigt met een bedankje aan mij als trainer.

Wat het zo leuk maakt, is de oprechte motivatie van de groep. Ze komen niet omdat ze moeten, maar omdat ze willen. Elke keer is het namelijk vrijblijvend om te komen trainen, niets moet, alles mag. Hier moest ik eerst erg aan wennen, maar eigenlijk is dit heel fijn! Er hangt daardoor een ontspannen sfeer en op de training zie je dat iedereen dat prettig vindt.

Ik als trainer zie de mensen vooruitgaan, zichzelf uitdagen en grenzen verleggen. Soms gaat iemand voor het eerst hockeyen en denkt dan: ik sla deze oefening over, want dat kan ik niet. Ik betrek die persoon er dan meteen bij en zeg dat ze het wel kunnen. Ze hebben dan dat zetje nodig om over de drempel te gaan en denken daarna: o ja, dat kan ik wel! Na de oefening komen ze naar je toe en zeggen dan: “Fijn dat je vertrouwen had in mij, daarom ging ik het doen.”

Om training te geven heb je echt niet altijd een trainerspapiertje nodig. Het is heel vaak gewoon doen. Het enige wat je nodig hebt om trainer te worden is enthousiasme en een beetje kennis van de sport. Verenigingen zijn hartstikke blij met mensen die zich aanmelden om training te geven. Vaak is er hiervoor ook ruimte om eventueel een opleiding te doen om een trainersdiploma te halen als je dat zou willen.

Mocht je denken, dat training geven lijkt mij wel wat. Er zijn heel veel verenigingen die staan te springen om nieuwe trainers voor komend seizoen! Dus mocht je na het lezen van deze column denken, dat training geven lijkt mij wel leuk. Wat houdt je tegen om 1x per week 1 uur of 1,5 uur te investeren in een groep mensen die dit super erg waarderen?

Heb je hier hulp bij nodig? Laat het me dan weten door contact met mij op te nemen via r.klinkert@sportidnieuwegein.nl.